از یکی شنیدم که می گفت ماه رمضان سقفِ پروازیِ ما آدم هاست. یعنی میتوانیم نشان بدهیم که ورژنِ خیلی خیلی خوب شده ی ما چه شکلی می شود. از اینور دست شیطان را بسته اند، از آنطرف هم همینطور کرور کرور ثواب می دهند به خوردن ها و نخوردن ها و خوابیدن هایمان، بساط شب زنده داری هم که مهیاست و خلاصه همه شرایط را فراهم کرده اند که به ما بگویند: بفرما! بیا نشان بده چند مرده حلاجی! بپر ببینیم چند فوت میتوانی فاصله بگیری از زمین!
حالا اینکه سقف پروازی بعضی از ما انقدر پایین است و با این همه شارژ شگفت انگیز هنوز هم انقدر آدمِ نابودی هستیم، خدا واقعاً به دادمان برسد!
چند روز پیش یک متنی به دستم رسید که بعد خواندنش حس عجیبی داشتم. یکی ازبچه های باشگاه، این را نوشته بود که برسانم به دست شما. حالا توی متن نوشته که چرا خودش آپلودش نکرده است. یک وقت کارآگاه بازی تان گُل نکندهاااا. چیزی که گفته مهم است. اُنْظُرْ الی ما قالَ را برای همین مواقع گفته اند. متن را میگذارم اینجا.بخوانید و بهش فکر و عمل کنید انشالله. من که هم بی اندازه شرمنده ام از خودم و سقف پایینِ پروازم و هم یک عزم جدی پیدا کرده ام که برسم به این موقعیتی که گفته شده و بتوانم درخواست دوستِ هم باشگاهیِ همسُفره ای ام را محقق کنم.

بسم الله
وقت سحر و افطار و تک تک لحظات این ماه فرصتهایی هستند برای بهره برداری از خوبی ها. یعنی یک سفره پهن است و هرکس با یک کاسه نشسته کنار این سفره و تند تند از این خوبی ها می ریزد توی کاسه خودش تا هم این روزهایش را و هم تمام سال بعدش را بیمه کند. ولی همه اش این نیست. همه اش کاسه خود ما که نیست. گاهی دست ما به یک خوبی نمی رسد و از اهالی این سفره پر خیر و برکت درخواست می کنیم که دست ما را به آن برسانند. گاهی هم این خیر و برکت طوریست که تنهایی نمی شود ازش استفاده کرد و یک ادویه ای لازم دارد، آن هم یاد کردن از دیگران است. حالا دیشب داشتم وقت سحر فکر می کردم که چه می شد اگر، باشگاه قرآنی نوری ها که سر سفره ماه رمضان نشسته اند، وقت سحر و قبل از شنیدن اذان صبح، همان وقت که فرشتگان سفره را دوباره پر می کنند از روزی روزانه آدم های رنگارنگ، همان وقت که باشگاه قرآنی ها سجاده را پهن می کنند سمت خدا، وقتی نماز شب ها را تمام کرده اند و رسیده اند به قنوت نماز وتر، درست جایی که قرار است نام مومنان را بگویند و برایشان از خدا طلب استغفار کنند، یک یادی هم از بچه های باشگاه بکنند؟
قنوت نماز وتر شما را به اندازه یک نام، اشغال میکنیم. می شویم ادویه این خوبی که می خواهید از سر سفره ماه رمضان بردارید. اصلا شما که اهل نماز شب هستید، می خواهیم اندازه یک نام برای تمام سال قنوت نمازتان را اشغال کنیم. نام ببرید یا نبرید از آدم‌های عضو باشگاه فرقی نمی کند. ما به یک عنوان کلی راضی هستیم. برای اعضای باشگاه، در قنوت نماز وتر خودتان یک جا باز کنید. از خدا بخواهید اگر هدایت مان کرده از راه به در نشویم و اگر هدایت نشده ایم، ما را به راه راست هدایت کند. من بی نام این نوشته را نوشتم تا وقت خواندن نماز سهمم از این ثواب یک وقت ناخواسته بیشتر از باقی اعضای باشگاه نشود.

تا ته خواندیدش؟ پس مثل من گرفتار شده اید. درخواست دوست مومنتان را شنیده اید و باید برایش کاری کنید… خدا کمکتان کند!