سخنی از امام صادق در کافی آمده است که :

آزاده در همه حال آزاده است: اگر بلا و سختى به او رسد شكيبايى ورزد و اگر مصيبت‏ها بر سرش فرو ريزند او را نشكنند هرچند به اسيرى افتد و مقهور شود و آسايش را از دست داده و به سختى و تنگدستى افتد. چنان كه يوسف صديق امين، صلوات اللّه‏ عليه، به بندگى گرفته شد و مقهور و اسير گشت اما اين همه به آزادگى او آسيب نرساند.

آزاده کسی است که در نزد دیگران غنایی حس نکند که محتاج آن باشد.

در هر کاری اگر آزاده باشی مسیر حرکت و قدم نهادن در راه لذت بخش است اما کسی که ازاده نیست و چشم به دست دیگران دوخته تنها رسیدن برایش ارزش دارد, لذا هرکار میکند که به هدفش برسد و این طی طریق گاهی ذلت اور نیز هست .

 

اگر ازاده باشیم هر لحظه احساس رضایت از زندگی داریم! این هم نکته ی دیگری است که باید به هنگام  بیختن ارد به آن توجه کرد…