واژه «آه» نام غریبی نیست برای بنی آدم و آدمی در احوال گوناگون خود با آن مانوس است. در غم و شادی ، در بیماری و سلامت، در آشفتگی و آرامش، در فراخی و تنگنا بارها و بارها گفته ایم« آه»…. برای من شنیدن صدایش بیشتر نشانی بر غم،دریغ و افسوس و گاه تعجب است. از شنیدنش خیلی خوشحال نمی شوم و آه کشیدن را دلیل بر وجود حسی بیشتر غم انگیز میدانم..

اما در تفسیر واژه «الله» گفته اند که «آه» اسمی از«اسماءالله» است و در این باره حدیثی از امام صادق علیه السلام نقل شده است:

قَالَ حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ یَحْیَى الْخُزَاعِیُّ عَنْ أَبِیهِ قَالَ دَخَلْتُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع )عَلَى بَعْضِ مَوَالِیهِ یَعُودُهُ فَرَأَیْتُ الرَّجُلَ یُکْثِرُ مِنْ قَوْلِ آهِ فَقُلْتُ لَهُ یَا أَخِی اذْکُرْ رَبَّکَ وَ اسْتَغِثْ بِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع ): «إِنَّ آهِ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ قَالَ آهِ فَقَدِ اسْتَغَاثَ بِاللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى‏»

راوی ميگويد :همراه امام صادق( ع) به عیادت یکى از دوستان و پیروانش رفته بودم، آن بیمار را دیدم که پشت سر هم« آه» می کشید، به وی گفتم که اى برادر من،( بجاي آنکه آه بکشی) پروردگارت را بخوان و به وی استغاثه نما، امام صادق( ع) (با گوش دادن سخن من) فرمود:«آه نامى از اسم هاى خداى عز و جل است، پس کسى که آه بکشد گویا به خداى تبارک و تعالى استغاثه کرده است .»[1]

این روزها که آه بیشتر از پیش نقاب از چهره کشیده و میهمان دم و بازدم هایمان شده است ،چقدر این نگاه مفید فایده است.

آه یک اسم است و نشانی است از یک مسمی به نام «الله». مسمایی که فقدان و فراقش ما را به گفتن ذکر شریف «آه» وا می دارد.

و از این زاویه چه شادی بخش و فرح زاست این آه…

پس شادباش از شنیدن صدایش .به استقبالش برو و در آغوشش بگیر.

(با الهام از تفسیر تصویری بیان 3 .تفسیر سوره حمد. دکترمحمد عل انصاری)