بسم الله
یا حکیم
يَوْمَ تَأْتىِ كُلُّ نَفْسٍ تجَُدِلُ عَن نَّفْسِهَا وَ تُوَفىَ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ(111) سوره ی مبارکه ی نحل
روزى بيايد كه هر كس، گرفتار دفاع از خويشتن است و به هر كس هر چه كرده تمام دهند و ايشان ستم نبينند (111).
، و مجادله نفس از خودش به معناى دفاع از خويشتن است، چون در آن روز غير از خودش هر خاطره ديگرى را فراموش مىكند، درست بر خلاف دنيا كه به هر چيزى توجه دارد جز به خودش، و خودش را فراموش مىكند، و اين نيست جز بخاطر اينكه در قيامت حقيقت امر براى انسان مكشوف مىشود، و آن اين است كه آدمى بهيچ وجه نبايد به غير خودش مشغول شود و در حقيقت بايد هميشه به فكر خود باشد.
ترجمه الميزان، ج12، ص: 513
خود فراموشی یعنی چه؟ برایم خیلی جای سوال است که چطور انسانی که به ظاهر حواسش فقط به خودش است می شود کسی که خدا را فراموش کرده، پس خودش را فراموش کرده است. در این جا هم حضرت علامه می فرماید آدمی به هیچ وجه نباید به غیر خودش مشغول شود.
این یعنی چه؟
کارهای روزمره ی من برای خودم است یا برای غیر خودم؟!!!
اگر یاری مان نمایید متشکر می شوم