منافقین این شکلی هستند:

وَ إِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ ءَامِنُواْ بِاللَّهِ وَ جَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَْذَنَكَ أُوْلُواْ الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَ قَالُواْ ذَرْنَا نَكُن مَّعَ الْقَعِدِينَ(86)

و چون سوره ‏اى نازل شود كه به خدا ايمان بياوريد و با رسولش به جهاد برويد، توانگران ايشان از تو اجازه مى‏ خواهند و مى‏ گويند بگذار با واماندگان باشيم (86)

مومنین هم این شکلی هستند:

وَ لَا عَلىَ الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّواْ وَّ أَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يجَِدُواْ مَا يُنفِقُونَ(92)

و نه آن مومنانی که چون مهیای جهاد شده و نزد تو آیند که زاد و لوازم سفر آن ها را مهیا سازی و تو پاسخ دهی که من مالی که به شما مساعدت کنم ندارم؛ برمی گردند در حالی که از شدت حزن اشک از چشمانشان جاری است که چرا نمی توانند مخارج سفر خود را فراهم سازند و همراه تو به جهاد آیند (بر آن ها هم حرجی بر ترک جهاد نیست)

من هم ….