مثلا مقدمه:
Who can do. Who can not, teach.
این جمله را وودی آلن نوشته است. برای من معلّم زاده، تا مدتها سخت بود که بپذیرم آنکه می‌تواند، انجام می‌دهد و آنکه نمی‌تواند، می آموزد. شاید یکی از دلایل دلسردی ام از معلّمی هم این شد. چون در زمانی که سخت درگیر این جمله بودم، معلمانم از من ضعیف‌تر و بی‌عمل‌تر به نظر می‌رسیدند.
اما بعد
ولی حالا فکر می‌کنم می‌شود این جمله را جور دیگر هم دید. بالاخره برای همه ما اوقاتی هست که از دستمان کاری برمی آید و خب باید انجامش بدهیم. به قول رهبر اقدام و عمل داشته باشیم.
نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس ملالت علما هم ز علم بی عمل است
اما گاهی هم کاری از دستمان برنمی آید. این که هی بنشینیم پای فیلم‌ها و کتاب‌های موفقیت و بگوییم خودت، تغییری باش که آرزومند آنی و این داستان‌ها هم شورش را درآوردن است یا اینکه از سوی دیگر در جواب هر نقد و سوال و پیشنهادی به آدم‌ها بگوییم خودت چه و توپ را بیاندازیم در زمین آن‌ها هم معقول نیست. پس امر به معروف و نهی از منکر در ادبیات خدا و دوستانش یا ایده پردازی در ادبیات مدرن چه می‌شود؟
پس خوب است حکمت جناب وودی آلن را تبدیل کنیم به اینکه هر وقت می‌توانی کاری انجام بده و هر وقت نمی‌توانی، حرف بزن.
من مایلم یکی ازاحسان‌هایی که به نظرم لازم است افزایش یابد را بگویم با این امید که آنکه می‌تواند انجامش دهد و یا دیگرانی کمک کنند و بگویند چگونه انجامش دهیم:
یکی از نگرانی‌های همه ما مشکلات اخلاقی جامعه است.
یکی از دلایل مشکلات اخلاقی، این است که فرد احساس کرامت نمی‌کند. گواه نقلی‌اش حدیث معروف «من هانت علیه نفسه فلا تامن شره» یعنی خودت را از شر کسی در امان ندان که خودش برای خودش بی ارزش است. دلیل عقلی اش هم سخنان روانشناسان در اهمیت احساس عزت نفس و اعتماد به نفس و امثالهم است.
مثال‌های این امر هم بسیار زیاد است: اگر فرد احساس ارزشمندی کند، در برابر مواد مخدر وسوسه نمی‌شود. فحش نمی‌دهد. به خاطر یک تصادف یقه نمی‌گیرد. هر لباسی نمی‌پوشد. با هر کسی معاشرت نمی‌کند. هر پولی را نمی‌خورد. به خاطر منافع کوچک، رشوه نمی‌دهد، دروغ نمی‌گوید. در کلاس خودش نمی‌بیند که چاپلوسی کند. شان خود را اجل از آن می‌بیند که فیلم‌های سطح پایین ببیند یا در تلگرام وقتش را تلف کند….
نتیجه اخلاقی: یک احسان بسیار ضروری در جامعه ما، تکریم افراد است. این تکریم، یک کار فانتزی و تزیینی نیست. بلکه داروی بسیاری از مریضی‌های جامعه ما است.
حالا شما بگویید چه طور می‌توانیم هر چه بیشتر اطرافیانمان را تکریم کنیم؟ حوزه‌ها و انواع تکریم چیست؟ خدا و دوستانش در این‌باره چه گفته اند؟ آدم‌های دیگر چه می‌گویند؟
اصلا بیایید کمپین تکریم راه بیاندازیم!