یا رحمان…

قسمت دوم: نخستین وصف ابراهیم (ع)

می¬خواهم وصف دوستم را بدون تقدم و تاخر زمانی و با همان ترتیب که دوست و آفریدگارش برایم تعریف کرد و البته آنچنانکه من از توصیفاتش فهمیدم اینجا بنویسم (سوالاتی هم برایم پیش آمد که ضمیمه¬اش می¬کنم):
کتاب را (همان که پیشتر گفته بودم دوست جدیدم را در آن یافتم) باز کردم
بسم الله الرحمن الرحیم…
ورق زدم و گوش و چشم سپردم به صاحب کتاب، همان آدم شناس قهارِ سخاوتمند…
منتظر بودم نخستین وصفی که از ابراهیم ع می¬خواهد بگوید چیست!
خب نخستین¬ها غالبا خیلی ویژه¬اند و به یاد ماندنی. برایم مهم بود این راویِ عالِمِ حکیم، نخستین چیزی که از دوستش می¬گوید چیست؟
قدری طول کشید… به اندازۀ صد و بیست و چهار آیه…
بالاخره شروع کرد و گفت:
وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ…
و به یاد آر هنگامی را که پروردگارش ابراهیم را با کلماتی آزمود و او تماما سربلند بیرون آمد…
چند دقیقه خشکم زد!
آیه هنوز تمام نشده بود اما انگار یک چیزی محکم خورد توی ملاجم!
این آدم، این دوست جدید، کسی بود که از همه آزمون¬های خدا سربلند بیرون آمده بود، با موفقیت کامل!
انگار خدا همۀ توصیفاتش از یک ابرمرد را در همین عبارت خلاصه کرده بود!
انگار گفته بود یک آدم نمره اول! درجه یک! همه چیز تمام!¬
کمی که از بهت درآمدم، راوی ادامه داد که:
“ابراهیم را جامۀ امامت پوشاندیم. امامت برای همۀ مردم نه عده ای خاص”.
پس دومین وصفش این بود که ابراهیم امام همۀ مردم است…
گویا این امامت ثمرۀ همان پیروزی در امتحانات بوده؛ اما نکتۀ جالبش برای من، نگرانی این مرد برای ذریه¬اش بود… اولین واکنش او پس از شنیدن مژدۀ امامتش این است که پس ذریه¬ام چه؟!
احساس کردم چقدر او دلسوز است! چقدر پدر بودن در کلامش موج می¬زند…
خودخواه نیست…
نگاهش هم محدود نیست… وسعت دید دارد… آینده نگر است… به نسلش فکر می¬کند و نگران آن¬هاست…
جواب خدا هم به نگرانی ابراهیم جالب است: “عهدم به ظالمان نمی¬رسد”!
اولین چیزی که از این جواب قاطع به ذهنم می¬رسد این است که امامت عهد خداست و ابراهیم ظالم نیست…
از نسلش هم هرآنکه ظالم نیست امام می¬شود اما ظالمان، نسبت خونی با ابراهیم هم سودی برایشان ندارد.
به گمانم می¬شود گفت: امامت حاصل گذشتن تماما موفقیت آمیز از ابتلائات الهی است و کسی که به نفس خود یا به دیگران ظلم کند به این مرتبه نمی¬رسد و ابراهیم اینگونه نبوده…

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اما سوال¬هایی هم برایم پیش آمد: ابتلا با کلمات یعنی چه؟ کلمه به چه معناست؟ امامت بنا به این آیه یک امر جعلی است؛ ویژگی های امور جعلی چیست؟ چرا ابراهیم امامت را برای فرزندانش می¬خواهد؟ چرا در مورد امامت فقط به ذریه¬اش فکر می¬کند؟ آیا امامت به کسانی غیر از نسل ابراهیم هم میرسد؟

 #ابراهیمیات
#پازل_پیامبران
#دوستی_با_ابراهیم