بسم الله
یکی از شهرهایی که در سایه‌ی سفر به شهر عزیز و بزرگ و مهم مشهد، فراموش می‌شود، نیشابور است. و یکی از مکان‌هایی که در سایه‌ی مقبره‌ی شاعران آن دیار کم‌رنگ می‌شود، امامزاده محمدِ محروق(از نوادگان امام سجاد ع) و امامزاده ابراهیم(از نوادگان امام موسی بن جعفر ع) است.
(شما باید نیشابور را ببینید!)
به نقل مستندی، حضرت رضا(ع) در راه مشهد به دیدنشان می‌رود اما ایشان سه چهار ماه زودتر از رسیدن امام، از دنیا می‌رود… ایشان که امام زاده بودند و از آن منظر ارج و قربشان را دارند، اما سرنوشت غم‌انگیزی است که آدم تنها چند ماه مانده به آمدن امام زمانش از دنیا برود. خیلی دردآور است…
خدایا برای ما مخواه، برای ما مپسند، برای ما اینگونه مقدّر مکن. بگذار به اندازه حداقل یک روز از عمرمان هم که شده ببینیمش بشنویمش ببوییمش. به اندازه تنها یک روز از عمرمان را در دولت کریمه اش نفس بکشیم. به اندازه یک روز هم که شده حکومت کریمه‌ی آن ابن طه و محکمات، آن منجی عدالت گستر، آن ابنِ یس والذاریات را ببینیم.
البته که خدایا! ما از تو کم نمی‌خواهیم… ‘بیا تا جوانم..’
آمین
#یو_ماست_سی_دولةٍ_کریمة
#وی_ماست_سی_دولةٍ_کریمة