بسم الله الرحمن الرحیم
در قرآن کریم، بارها قضیه انتظار و مسخره شدن منتظران و رفتار منتظران مطرح شده.البته انتظار های مختلف، نظیر انتظار رسیدن به سرزمین موعود، انتظار پیروزی ، انتظار مرگ، انتظار قیامت و …
یکی از جالب ترین قضیه ها، قضیه قوم حضرت موسی و داستان رسیدن به سرزمین موعود هست.
بعد از چندین جریان و نجات از دست فرعونیان، شکافته شدن نیل و … ، قوم بنی اسرائیل به سمت اورشلیم حرکت کردند. اشتباهی کردند و در میان راه گم شدن ، در بیابان سرگردان شدند ولی به آن ها بد نمی گذشت. از آسمان برایشان مرغ کباب شده می آمد. حکمت خدای متعال این بود که چند سالی آنجا توقف کنند.
این قوم جاهل به جای التماس به خدا و توسل جستن به حضرت موسی، بهانه های بچه گانه گرفتند. اینکه از غذای واحد خسته شدیم و به پروردگارت بگو عدس و پیاز به ما بده.
وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسی لَنْ نَصْبِرَ عَلی طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها قالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذی هُوَ أَدْنی بِالَّذی هُوَ خَیْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَکُمْ ما سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّهُ وَ الْمَسْکَنَهُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ
( سوره بقره، آیه ۶۱ )
و ( به یاد آرید ) وقتی که به موسی اعتراض کردید که ما بر یک نوع طعام صبر نخواهیم کرد ، از خدای خود بخواه تا برای ما از زمین نباتاتی برآورد مانند سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز. موسی گفت: آیا می خواهید غذای بهتری را که دارید به پست تر از آن تبدیل کنید؟ ( حال که تقاضای شما این است ) به شهر مصر فرود آیید که در آنجا آنچه درخواست کردید مهیّاست. و بر آنها ذلّت و خواری مقدّر گردید ، و چون دست از ستمکاری و عصیان برنداشته و به آیات خدا کافر می گشتند و انبیا را به ناحق کشتند دیگر بار به خشم و قهر خدا گرفتار شدند.
این ها حجت خدا هم همراه شان بود، ولی به احمقانه ترین وضع ممکن از حجت خدا استفاده کردند. البته در آن زمان معضل خورد و خوراک معضل اصلی شان بوده ولی ما که الان این مطالب را می خوانیم قضاوت مان احمقانه بودن درخواست شان هست.
حال ما که بدتر هم هست.حضرت حجت نیست و هر هفته عده ای روی زخم مان نمک می پاشند.
چه می توان کرد ؟ بجز تحمل این بغض ها و یاد آوری آیاتی که دلداری می دهند.
وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ
(سوره ملک، آیه ۲۴ )
آنها می‌گویند: «اگر راست می‌گویید این وعده قیامت چه زمانی است؟!»
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ
(سوره ملک، آیه ۲۵ )
بگو: «علم آن تنها نزد خداست»
*
اگر حضرت حجت این جمعه تشریف آوردند چی ؟ چه درخواستی از ایشان داشته باشیم که آیندگان به دید احمق ها به ما ننگرند ؟