ایستادگی ما در برابر ظلم و ستم چیز تازه ای در تاریخ نیست.. عاشعاعاعاعاشورا و یاد عاشورا و عزاداری های عاشورا پدیده‌هایی نیستند که به یکباره ظهور یافته باشند. از زمانی که ما بودیم و از زمانی که مذهب ما وجود داشت عاشورا را گرامی می‌داشتیم و می‌گفتیم: «السلام علیک یا ابا عبدالله» می‌گفتیم: «یا لیتنا کنا معک» کاش ما با تو بودیم ما می‌دانیم حسین علیه السلام چه سختی ها و مصیبت هایی کشیده است هر روز درباره این مصیبت‌ها می‌شنویم. درباره کشته شدن او و فرزندانش و کشته شدن کودک شیرخوارش. اسارت، هجوم لشکریان به خیمه گاه، جدا کردن سر ها، آزارها تاختن اسب‌ها بر روی بدن‌های پاک شهدا همه اینها در تاریخ آمده است. اینها الفبای تاریخ مذهب ماست. ای ستم‌گران، ای کاخ نشینان، ای جنایتکاران با چه چیزی می‌خواهید ما را عذاب دهید و شکنجه کنید؟ با موشک‌باران؟ اینها در تاریخ ما سابقه داشته است. ما در مقابل این سختی ها بسیار صبر پیشه کرده ایم، بسیار تحمل کرده ایم، بسیار ایستاده ایم و هیچگاه عقب‌نشینی نکرده‌ایم و نخواهیم کرد و هنگامی که موعد فرا رسد، هیچ یک از ما شریف تر و بزرگ‌‌تر از حسین علیه السلام نیست. عمرمان طولانی تر از حسین و خونمون رنگین تر و پاک‌تر از خون حسین نیست. می‌ایستیم و می‌جنگیم و از کودکان و اهداف و حقوق خود بی باکانه دفاع می‌کنیم.