خیلی فکر کردم تا ببینم کدام ویژگی است که در شرایط سخت افراد را ازهم متمایز می کند! کدام صفت است که باعث می شود آدم در ذهنش بتواند روی یک نفر حساب باز کند و روی یک نفر نه! آدم بتواند به یک نفر اعتماد کند و به دیگری نه! کدام صفت است از آدم قهرمان می سازد؟ کدام ویژگی دلگرم کننده ترین ویژگی ممکن است؟ مجموعه ایی از صفات به ذهنم رسید مدت ها به این موضوع فکر می کردم تا این که در آخر به یک نتیجه ی قطعی رسیدم: “ماندن” بله “ماندن” ! دیدم” ماندن” افراد و ایستادگی شان در شرایط سخت آن ها را از یکدیگر متمایز می کند. دیدم در زندگی من و حتی در ساحتی بزرگتر از زندگی من، درطول تاریخ هر کس “مانده” است قهرمان شده هر کس ایستاده! جا نزده! از ابتدای تاریخ تا همین حالا آن ها که مانده اند دقیقا همان دلگرم کننده ترین، قابل اعتماد ترین و دوست داشتنی ترین افراد بوده اند! در زندگی من مادرم که در دوست داشتن من تا پای جانش ایستادگی می کند! برای این باشگاه نورانی که دکتر حق جوی عزیزم… برای امام حسین(ع) که یارانش و برای تک تک ما که امام زمان ایستادگی می کند، در یاری و دوست داشتن و هدایتمان! هزار و صد و چهل و دو سال است که ایستاده و پافشاری می کند و سرسخت است. و به این سطر ها که رسیده ام حالم خوش نیست! درد در شقیقه هایم می پیچد و می خواهم یک کاری کنم که انقدر بی عرضه نباشم، می خواهم بایستم، سرسخت شوم! یک جوری شوم که بشود روی من هم حساب باز کرد. من هم احتیاج دارم قهرمان شوم! احتیاج دارم…آخ
نه دیر جای ما شد نه کعبه متکا شد/در هر طرف که رفتیم ثابت قدم نبودیم