بسم الله الرحمن الرحیم
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
(سوره آل عمران، آیه ۱۹۱ )
همانان که خدا را [در همه احوال] ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد مى کنند و در آفرینش آسمانها و زمین مى اندیشند [که] پروردگارا اینها را بیهوده نیافریده اى منزهى تو پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار
.
یا این آیه
وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَأَلْوَانِکُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِلْعَالِمِینَ
(سوره روم، آیه ۲۲ )
در قرآن کریم، توجه به خلقت آسمان ها و زمین بارها و بارها تکرار شده. حتی هنگام مطرح شدن آسمان و زمین، در مقایسه انسان، ادبیات کمی لحن تحقیر آمیز نسبت به انسان دارد. چیزی که جای دیگر ندیده ام.
لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ
( سوره غافر، آیه ۴۰ )
قطعا آفرینش آسمانها و زمین بزرگتر [و شکوهمندتر] از آفرینش مردم است ولى بیشتر مردم نمى دانند!!!
*
ما روی زمین سوار هستیم. زمین و جو اش برای ما حکم کشتی دارد. زمین به دور خورشید در جاده فرضی معینی (مدار) می گردد. دنباله داری هم هست به اسم دنباله‌دار سوئیفت که در مدار خودش گردش دارد اما هنگام حرکت، تکه هایی از جنس یخ و سنگ ازین دنباله دار کنده می شود. برای مثال مانند حرکت گچ روی تخته سیاه. با اینکه اصل گچ باقی می ماند، اما تکه هایی از گچ هم روی تخته سیاه باقی می ماند.
زمین با سرعت ۳۰ کیلومتر در ثانیه مشغول گشتن به دور خورشید هست و با این سرعت باور نکردنی حرکت می کند. حالا به مدار دنباله دار رسیده و این تکه های معلق بی جان در فضا نزدیک زمین شده اند. جذب زمین می شوند و با سرعت زیادی این تکه ها نزدیک ما شده اند. در اثر اصطکاک با جو در آسمان می سوزند و ردی از خود ( برای چند ثانیه ) بجا می گذارند. به هنگام سوختن هم نور می دهند. به این اتفاقات می گویند شهاب!
البته اگر این سوختن صورت نگیرد و شهاب سنگ مقاومت کند، به زمین می رسد و ممکن است حیات را تهدید کند! اما لطف خدا ما را از این اتفاقات فعلا مصون داشته است.
به این تلاقی با مدار دنبال دار و جذب های پی در پی شهاب سنگ ها، می گویند بارش شهابی. بطور خاص این بارش شهابی که دیشب، امشب و فردا شب اوج اش است، بارش شهابی برساووشی نام دارد. امسال حدود صد بارش در ساعت تخمین می زنند اما بطور عملی حقیر در طول دیشب فقط ۱۴۰ بارش دیدم. سنگ ها می آمدند، با سرعت زیادی حرکت می کردند و می سوختند. خط ترمزی هم به جای می گذاشتند. برخی پر نور بودن و برخی کم نور. در رنگ های سفید، قرمز، کرمی، آبی ( البته تنوع رنگ زیاد بود ولی اسم رنگ ها را بیشتر از این نمی دانم!) سنگ هایی که سابقاً دایناسورها را از پای در آوردند.
*
اکثر اتفاقات آسمانی، سوختن ها و تولد و برهم کنش ها، مربوط به میلیون ها سال پیش است که به تازگی خبرش به ما رسیده. حتی همین خورشید خودمان، اگر به سطح اش نگاه کنیم، در حد هشت دقیقه اختلاف با حالت زنده داریم. اما بارش های شهابی، اتفاقات کاملا زنده ای هستند. اختلاف زمانی که برای دیدن واقعیت داریم، حدود ۱ هزارم ثانیه است. ( یک هزارم ثانیه اختلاف زمان، یعنی کمتر از اختلاف زمان رسیدن صوت از فاصله یک متری به شما! ) واقعا همین الان می بینیم که سوار بر زمین هستیم و زمین با اجرام آسمانی بر هم کنش تماسی دارد و ما کل فرایند را با چشمانمان می بینیم. تکه ای سنگ آسمانی می آید، می سوزد و ردی به جای می گذارد.
*
برای دیدن این بارش ها بهتر است که از شهر دور شویم و روی زمین دراز بکشیم. سر به سمت قبله باشد و پا مخالف جهت قبله ( برای دوستان ساکن در تهران، قم اصفهان ) . بعد از غروب ماه ( حدودا یک بامداد ) شاهد این اتفاقات می توانیم باشیم.
اگر قصد تفکر به خلقت آسمان ها و زمین دارید، بهترین پیشنهاد امشب بطور خاص ( ۲۲ / ۰۵ / ۹۵ ) و فردا شب هست. زمین ما برهمکنش زنده ای با آسمان دارد و می توان هنگام دیدن، هم از طبیعت آسمانی لذت برد و هم تفکر کرد.