بنابراین آن چیزى که در رأس همه امور است، براى همه ماها، اول تهذیب نفس است و در خلال آن تهذیب مردم است. اگر انسان خودش مهذب نباشد، نمیتواند دیگران را تهذیب کند. حرف، اثر ندارد… تمام آن مسائلى که در اسلام [است] حتى مسائل سیاسیاش، مسائل تهذیبى است، براى درست کردن آدم است. ما نباید همه مسائل را حالا دنبال مسائل سیاسى قرار بدهیم. باید همه مسائل را دنبال مسائل اسلامى و خصوصاً، این وجهه تهذیب مردم [قرار دهیم]. شما ملاحظه میفرمایید که لحن قرآن در این باب از همه ابواب دیگر، زیادتر و بیشتر تأکید در آن دارد؛ چندین آیه قسم هست و بعدش «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها – وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها»* این به ما میفهماند که اساس مسائلى که همه چیز به آن درست میشود، آن تهذیب است و اساس همه مسائلى که انحرافى است، این عدم تهذیب است؛ بنابراین باید ما سرلوحه همه امورمان را این قرار بدهیم.
صحیفه امام، ج۱۵، ص ۵۰۶
*9 و 10 سوره مبارکه شمس