دهه دوم محرم به یک مجلسی رفتم که سخنرانش از اثر وضعی گناه صحبت میکرد. میگفت: اگر من لیوان شما را بشکنم و عذرخواهی کنم شما من را خواهید بخشید اما به هر حال این لیوان شکسته است. گناه هم چنین است؛ اگر گناه کنی و از خدا طلب مغفرت کنی خدا تو را خواهد بخشید و مواخذه ات نخواهد کرد-انشاءالله- اما اثر آن گناه در زندگی ات باقی خواهد ماند.
راست می گفت؟! یعنی خدا نمیخواهد-یا نمی تواند- همه چیز را به روز اولش برگرداند؟! چیزهایی که درباره توبه گفته اند و شنیده ایم که مثلا “التائب من الذنب كمن لا ذنب له” همه اش مربوط به حساب-کتاب آخرت است؟!
چند شب پیش فیلم “عصر یخبندان” را دیدم. منیره از همه کارهایش پشیمان شده بود اما همسرش نمیتوانست او را ببخشد. همسرش تصادف کرد و حافظه اش را از دست داد… یعنی خدا در این حد هم حاضر نیست ابتکار عمل به خرج دهد؟!
کاش آخوند آن مجلس تقلبی بوده باشد…