حسین بن علی( جانم فدایش باد) روشنایی ها را خاموش می کند و می گوید: هر کس حقی بر گردن دارد برود..
همه حواسم را جمع می کنم که حقی بر گردنم نماند که وقتی گفتی هر کس ذمه ای دارد برود، من مجبور نباشم بروم!
آن ها که ماندند از مدت ها قبل مراقب کردارشان بودند!
من آنِ توام! مرا به من باز مده!