سرپرست خوابگاهی داشتیم که بسیار مهربان، گرم و متواضع بود. روش تبلیغی عجیبی داشت. بچه های اهل نماز جماعت خوابگاه از جمله حقیر؛ هروقت از جلوی اتاقک شان رد می شدیم، به احترام مان تمام قد می ایستاد. دیده بودم این دوست مان با همین رفتار ساده اش، چندین نفر را نماز خوان کرد..
همین تبلیغ صمیمی و ساده، همین تبلیغ پایی، خیلی موثر تر از آمدن و رفتن چندین تحصیل کرده اسم و رسم دار حوزه بود!
شنبه گذشته، ۹۵/۰۲/۲۵ با همین پاها روی تله انفجاری رفت ، به آرزوی دیرینه اش رسید
و امروز ۹۵/۰۲/۲۹ پیکر نیم سوخته اش تشییع می شود.