خدایا سپاس تو را بر آن نعمت تندرستی که پیوسته در فضای آن می گشتم و سپاس تو را بر علتی که اکنون در بدنم پدید آورده ای. زیرا نمی دانم ای معبود من، که کدام یک از این دو حال برای شکر تو سزاوار تر است و کدام یک از این دو وقت به ستایش تو اولی است.
زمان تندرستی که روز های پاکیزه ات را بر من گوارا ساخته بودی و مرا برای طلب خشنودی و فضل خود نشاط بخشیده بودی و به وسیله ی آن بر طاعتی که به انجامش موفقم می داشتی نیرو بخشیده بودی؟ یا در زمان بیماری ای که مرا بدان آزموده ای و نعمت درد هایی که بر من تحفه فرستاده ای تا گناهانی که از آن گرانبار شده ام تخفیف بخشی و مرا از بدی هایی که در آن فرو رفته ام پاک سازی و به فراگرفتن توبه متنبهم سازی. و به وسیله ی تذکر نعمت سلامت پیشین، گناه بزرگم را محو نمایی. حال آن که در خلال این احوال، اعمال پاکیزه ای وجود دارد که دو فرشته کاتب برایم نوشته اند، اعمالی که فکر آن به خاطری نگدشته و زبانی به آن گویا نشده و هیچ کدام از اعضا در انجامش رنج نبرده بلکه از روی تفضل تو بر من و احسانت درباره ی من، نوشته شده.
خدایا! پس بر محمد و آل محمد درود فرست و هرچه را که برایم پسندیده ای در نظرم محبوب ساز! و تحمل آنچه را که بر من وارد ساخته ای آسان فرمای و مرا از آلودگی اعمال پیشینم پاک ساز و از افعال ناستوده ای که از این پیش مرتکب شده ام بپیرای و از لذت عافیت کامیابم کن و گوارای سلامت را به من بچشان.
بیرون شدنم از این بیماری را به سوی عفو، انتقالم از این درافتادن را به سر منزل گذشت، و بیرون شدنم از این اندوه را به سوی رحمت، و نجات یافتنم از این شدت به سوی گشایش را خودت قرار ده! زیرا تویی که بی شرط استحقاق احسان می کنی و بدون سابقه، نعمت عظیم می بخشی و تویی بخشایشگر کریم، صاحب عظمت و تکریم.