من پسر حسین ام

بسم الله الرحمن الرحیم

معرفی، همیشه از آشنا به غریب است. مثلا در جلسه ای اگر از ما بپرسند شما کی هستید، می گردیم آشنای مشترک پیدا می کنیم، بعد می گوییم پسر فلانی ام، یا همکاری فلانی، یا همسایه فلانی و …

یعنی فلانی را می شناسی، من آن نسبت با فلانی را دارم، پس مرا اینگونه بشناس اگر هم خودمان را به جایی آدرس بدهیم که شناس نباشد، کار عبثی کرده ایم.

*

در حدیث است که امام زمان (عج) هنگام ظهور، دست به دیوار کعبه می گیرند و ندایی می دهند که کل عالم آن را متوجه می شود

۱٫ «الا یا اهل العالم انا الامام القائم ; آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم » ;

۲٫ «الا یا اهل العالم انا الصمصام المنتقم; آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده » ;

۳٫ «الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا; بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند» ;

۴٫ «الا یا اهل العالم ان جدی الحسین طرحوه عریانا; بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را عریان روی خاک افکندند» ;

۵٫ «الا یا اهل العالم ان جدی الحسین سحقوه عدوانا; آگاه باشید ای جهانیان که جد من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند» .

امام زمان (عج) ابتدا خود را چنین به جهانیان معرفی می کند: که قائم و شمشیر انتقام منم; قیام نمودم تا انتقام خون جدم حسین علیه السلام – که او را تشنه لب شهید کرده، بدن مطهرش را عریان روی خاک افکندند و پایمال کردند – بگیرم.

 

این نشان از عَلَم بودن امام حسین در زمان ظهور برای تمام جهانیان است. یعنی کل عالم امام حسین را می شناسند، من پسر همان شخصی هستم که شما می شناسید اش!

*

به امید اینکه این ندا را روزی بشنویم. این جمعه هم گذشت ولی نشنیده ایم!
به ظهور کمک کنیم، با شناساندن امام حسین به جهانیان