مناجات راغبین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِلَهِی إِنْ كَانَ قَلَّ زَادِی فِی الْمَسِیرِ إِلَیْكَ فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنِّی بِالتَّوَكُّلِ عَلَیْكَ
به نام خداى بخشنده مهربان اى خدا اگر زاد و توشه من در سفر بسوى تو اندك است همانا حسن ظنم به اعتماد بر تو بسیار است
وَ إِنْ كَانَ جُرْمِی قَدْ أَخَافَنِی مِنْ عُقُوبَتِكَ فَإِنَّ رَجَائِی قَدْ أَشْعَرَنِی بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِكَ
و اگر جرمم مرا از عقوبتت مىترساند امیدم به كرمت مرا نوید ایمنى از انتقامت مىبخشد
وَ إِنْ كَانَ ذَنْبِی قَدْ عَرَضَنِی لِعِقَابِكَ فَقَدْ آذَنَنِی حُسْنُ ثِقَتِی بِثَوَابِكَ
و اگر گناهم مرا به معرض عقابت مىآورد وثوق و اطمینانم به ثوابت اشاره مىكند
وَ إِنْ أَنَامَتْنِی الْغَفْلَةُ عَنِ الاِسْتِعْدَادِ لِلِقَائِكَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِی الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِكَ وَ آلاَئِكَ
و اگر غفلت مرا از مهیاى لقاى تو بودن به خواب انداخت ایمان و معرفتم به لطف و كرمت متذكر و آگاهم مىسازد
وَ إِنْ أَوْحَشَ مَا بَیْنِی وَ بَیْنَكَ فَرْطُ الْعِصْیَانِ وَ الطُّغْیَانِ فَقَدْ آنَسَنِی بُشْرَى الْغُفْرَانِ وَ الرِّضْوَانِ
و اگر افراط جرم و عصیان و سركشى و طغیانم مرا به وحشت و اضطراب انداخته بشارت مغفرت و خوشنودیت آرام خاطرم مىبخشد
أَسْأَلُكَ بِسُبُحَاتِ وَجْهِكَ وَبِأَنْوَارِقُدْسِكَ وَأَبْتَهِلُ إِلَیْكَ بِعَوَاطِفِ رَحْمَتِكَ وَلَطَائِفِ بِرِّكَ أَنْ تُحَقِّقَ ظَنِّی بِمَا أُؤَمِّلُهُ
اى خدا از تو درخواست مىكنم به اشراق جمال و انوار ذات بى مثالت و التماس مىكنم به عواطف مهربانى و لطائف احسانت كه امیدهایى كه به تو دارم
مِنْ جَزِیلِ إِكْرَامِكَ وَ جَمِیلِ إِنْعَامِكَ فِی الْقُرْبَى مِنْكَ وَ الزُّلْفَى لَدَیْكَ وَ التَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ إِلَیْكَ
از اكرام بزرگ و انعام نیكویت در مقام قرب و جوارت محققا عطا فرمایى و به مشاهده حسن و جمالت مرا بهرهمند گردانى
وَ هَا أَنَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحَاتِ رَوْحِكَ وَ عَطْفِكَ وَ مُنْتَجِعٌ غَیْثَ جُودِكَ وَ لُطْفِكَ فَارٌّ مِنْ سَخَطِكَ إِلَى رِضَاكَ
و اینك من خود را در معرض نسیم عنایت و لطفت درآورده و تقاضاى باران جود و رحمتت مىنمایم و از غضب تو بسوى لطفت مىگریزم
هَارِبٌ مِنْكَ إِلَیْكَ رَاجٍ أَحْسَنَ مَا لَدَیْكَ مُعَوِّلٌ عَلَى مَوَاهِبِكَ مُفْتَقِرٌ إِلَى رِعَایَتِكَ
و از تو بسوى تو گریزانم و امید آنچه نزد تو بهتر است از تو دارم اعتمادم همه بر بخششهاى توست و به رعایت و نگهبانى تو محتاجم
إِلَهِی مَا بَدَأْتَ بِهِ مِنْ فَضْلِكَ فَتَمِّمْهُ وَ مَا وَهَبْتَ لِی مِنْ كَرَمِكَ فَلاَ تَسْلُبْهُ
اى خدا نعمتى كه از فضل و كرمت آغاز فرمودى به انجام رسان و آنچه به من از كرم بخشیدى باز مگیر
وَ مَا سَتَرْتَهُ عَلَیَّ بِحِلْمِكَ فَلاَ تَهْتِكْهُ وَ مَا عَلِمْتَهُ مِنْ قَبِیحِ فِعْلِی فَاغْفِرْهُ
و گناهانى را كه به حلمت پنهان داشتهاى پرده از آن بر مدار و از فعل زشتم كه آگاهى درگذر
إِلَهِی اسْتَشْفَعْتُ بِكَ إِلَیْكَ وَ اسْتَجَرْتُ بِكَ مِنْكَ أَتَیْتُكَ طَامِعاً فِی إِحْسَانِكَ رَاغِباً فِی امْتِنَانِكَ مُسْتَسْقِیاً وَابِلَ طَوْلِكَ
اى خدا تو را به درگاه تو شفیع خود ساخته و از قهر تو بسوى تو پناه مىآورم آمدهام به درگاهت در حالى كه به احسان تو چشم طمع و به نعمتهایت دیده رغبت دارم تشنه باران احسانت
مُسْتَمْطِراً غَمَامَ فَضْلِكَ طَالِباً مَرْضَاتَكَ قَاصِداً جَنَابَكَ وَارِداً شَرِیعَةَ رِفْدِكَ مُلْتَمِساً سَنِیَّ الْخَیْرَاتِ مِنْ عِنْدِكَ
و ابر عنایتت و طالب رضا و خوشنودیت بوده و اراده توجه به درگاهت داشته و وارد بر جویبار عطایت شده و درخواست عالیترین خیراتت از لطف تو مىكنم
وَافِداً إِلَى حَضْرَةِ جَمَالِكَ مُرِیداً وَجْهَكَ طَارِقاً بَابَكَ مُسْتَكِیناً لِعَظَمَتِكَ وَ جَلاَلِكَ
در حالى كه به حضرتت كه بسیار نیكویى به مهمانى وارد شده و خواهان مشاهده تو بوده و حلقه بر در رحمتت مىزنم و به شهود عظمت و جلالت بسى نیازمندم
فَافْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ مِنَ الْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ
پس با من آن كن كه شایسته آنى از بخشایش و مهربانى
وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ مِنَ الْعَذَابِ وَ النِّقْمَةِ بِرَحْمَتِكَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
نه آنچه شایسته من است از عذاب و انتقام توبه حق رحمتت اى مهربانترین مهربانان عالم.