پاییز که از راه می رسد، درخت ها که عریان و سر و بی سامان می شوند، مدام  این بیت را با خودم تکرار می کنم:

بر درخت زنده بی برگی چه غم؟

وای بر احوال برگِ بی درخت

فهرست مطالب