ما را چه میشود؟!

چی میشه که بطور ناگهانی همه‌مون با هم نیستیم؟!
و بطور ناگهانی چندتا عید پشت سر هم میان و ما همچنان نیستیم؟!
چی میشه که من قول شنبه‌ها رو فراموش نمیکنم اما همچنان شنبه ها نیستم؟!
اصلا چرا ما آدم‌ها اینجوری میشیم یهو؟!
واقعا چی میشه؟!؟!؟!
.
.
.
خدا رو شکر که خدا هیچ بویی از بشریت نبرده و بین آدم‌ها بزرگ نشده… الحمدلله همیشه هست…
این خیلی خوبه که همیشه یک نفر پای کار باشه…
این خیلی خوبه که همیشه در باشگاه، یک “منتظرت بودم”ی هست…
.
.
.
توبه! من برگشتم!