قُلْ مَا یَعْبَؤُاْ بِكُمْ رَبِّی لَوْلا دُعَآؤُكُمْ

قُلْ مَا یَعْبَؤُاْ بِكُمْ رَبِّی لَوْلا دُعَآؤُكُمْ – 77 فرقان

بگو: «اگر دعاى شما نباشد، پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمى‌كند».

دعا كليد عطاء و وسيله ي قرب الهى تعالى و مخّ عبادت و حيات روح و روح حيات است. دعا كوبه ي باب رحمت رحيميّه و سبب فتوح بركات شرح صدر و نور و ضياى سِرّ است . دعا موجب رسوخ حبِ ذكر الهى در دل، و مُنزِه نفس از رِين شواغل است. دعا توشه ي سالكان حرم كبرياى لايزال، و شعار عاشقان قبله ي جمال، دثار عارفان كعبه ي جلال است. دعا سير شهودى و كشف وجودى اهل كمال و تنها رابطه ي انسان با خداى متعال است .

در دعا بايد توجه داشت كه هيچگاه داعى با دست خالى بر نمی­گردد.  اصلاح جوهر نفس ناطقه و لسان استعداد است كه انسان آن را در دعا بر اثر تقرب به حق سبحانه تحصيل مى­كند.

علامه حسن زاده آملی