با نور الهي است كه همه عالم به طرف قرب حركت مي كند. انوار الهي در خانه هايي تنزل داده شده كه محيط ذكر و رفعت است. اگر كسي بيرون اين خانه ها بود، نماز او هم لهو و لعب است. اين خانه ها، خانه انبيا است كه افضل آن ها، خانه حضرت زهرا سلام الله عليها مي باشد. بلكه خانه انبياء هم در ذيل خانه حضرت زهرا است.
اگر نعمت هاي دنيايي در بستر ولايت معصوم قرار گيرد، مايه نور و قرب مي شوند. همه نعمت ها، از نعمت هاي ظاهري تا باطني (كه هيچ كدام هم غفلت آور نيست) همه در ذيل نعمت ولايت است؛ همان طور كه در روايات، نهر خمر و عسل و شير به معرفت و محبت معصومين عليهم السلام تفسير شده است. و هم چنان كه خداي متعال بهشت را از نور سيد الشهداء آفريد و نور سيد الشهداء، افضل از بهشت است. بنابراين، همه نعمت ها نازله نعمت ولايت است.
ولايت امام است كه بر سرزمين خشك انسان ما مي بارد و آن را احيا مي كند. وقتي بين جامعه تاريخي بشر و امام فاصله افتاد همه كوير مي شود و تبديل به جهنم مي گردد.«احلوا قومهم دار البوار جهنم». امام همان صراط مستقيمي است كه تا ابد و حتي در قيامت، بايد با آن سير كرد؛ چرا كه در قيامت هم، سير انسان متوقف نمي شود. آن نعمتي كه بر اساس آيه ذكر شده، تبديل به كفر شده است و آن نعمتي كه «فوز» با آن محقق مي شود، نعمت ولايت است. كساني كه با معصوم سير مي كنند از همين الان وارد بهشت مي شوند و كساني كه از طريق ولايت بيرونند، از همين دنيا در جهمند.
قبل از غدير امكان سير با اين نعمت ممكن نبود. رسول خدا در غدير، پرده غيب را از اين نعمت كنار زدند و امكان بهره مندي از آن را فراهم كردند و بنا بود تا همه عالم با اين نعمت، به حيات طيبه برسد و همه عالم به بهشت تبديل شود، ولي پرده بر اين نعمت افتاد. اقدام صديقه طاهره براي اين بود كه شعله جهنمي را كه امت، بعد از رسول خدا بر افروختند، خاموش كند. چرا كه آنچه جهنم را خاموش مي كند، نور الهي است و حضرت صديقه طاهره نيز مشكات نور الهي اند. اين طغيان جهنم است كه حضرت را به پشت درب آورد تا همه مؤمنين را از اين جهنم عبور دهند.
مبارزه حضرت صديقه طاهره، عامل بازگشت مدار تاريخ به مدار ايمان و ولايت
در قرآن کریم آمده است که «الم تر الي اللذين بدلوا نعمت الله كفرا و احلوا قومهم دار البوار جهنم يصلونها و بئس القرار »در واقع قرآن كريم، اتفاق بعد از رحلت رسول اكرم را تبديل نعمت به كفر مي داند. خداي متعال، نعمتي را به وسيله نبي اكرم نازل كرد و به اتمام رساند و رسول اكرم، به دستور خداي متعال، حجاب را از اين نعمت برداشت. قرار بود تا اين نعمت ظاهر شود. البته همه انبياء به اندازه ظرف خودشان از اين حقيقت پرده برداشتند، ولي رسول اكرم از اين نعمت در مرحله كمالش پرده برداشتند تا اين نعمت براي هميشه در غيب باقي نماند. اگر اين نعمت ظاهر مي شد و باران اين رحمت، بر جوامع انساني مي باريد، همه جوامع را احيا مي كرد. چرا كه ولايت، حقيقت كلمه ماء و سرچشمه حيات است. فلذا وقتي نسيم رحمت ظهور ولايت امام زمان، بر قلب انسانها بوزد عالم به حيات طيبه مي رسد و شمس نبي اكرم از وجود مقدس ايشان تجلي مي كند و زمين با نور امام روشن مي شود كه گويا عالم، عالم ديگري مي شود.
اگر كسي در محيط ولايت حقه باشد، سراسر حيات او عبادت است؛ متجر او هم مسجد است ولي كسي كه در ولايت اولياي باطل است، مسجد او هم مَلهي است. بنا بود چنين اتفاقي بيفتد و نور نبي اكرم در امير مومنان تجلي كند. ولي اين حقيقت در حجاب رفت. وقتي اين پرده بر حقيقت اين نور افتاد، عالم را تبديل به جهنم نمود. البته اهل ولايت همواره قلب هايشان به اين نور روشن است ولي قرار بود كل عالم به اين نور برسد و سير عالم، در نور باشد. بايد زمين سراسر بيت النور مي شد. اقدام وجود مقدس صديقه كبري براي اين بود تا مسير عالم به جاي خود بازگردد و البته حضرت نيز به دنبال دولت مستعجل نبودند.
چنان كه اميرمومنان، خطاب به آن شخصي كه به ايشان توصيه مي كند تا براي باز پس گيري خلافت اقدام كنند مي فرمايند: كسي كه ميوه را در غير زمان خودش بچيند همانند كسي است كه در زمين ديگري بذر بكارد. حضرت زهرا سلام الله عليها مي خواستند مسير تاريخ را به مدار ولايت و حقيقت ايمان بازگردانند و اين كار را نيز به تمام انجام دادند و حجت بر همه واضح نمودند. تنها كسي كه مي توانست در آن ميدان به صحنه بيايد، حضرت زهرا بود. آن جا نه جاي سلمان بود، نه ابوذر و مقداد و نه ديگري. اميرمؤمنان هم مأمور به صبرند.
مراحل تنزل انوار الهي و چگونگي سير با «مثَل نور» تا طهارت و لقاء
آيه 28 و 29 سوره ابراهيم، حادثه اي را كه بعد از پيامبر، در دنياي اسلام اتفاق افتاده با بيان شگفت انگيزي توضيح داده است. كلمه ايمان به كلمه كفر تبديل شد و حقيقت ولايت كه مي بايد ظهور مي كرد در حجاب ثقيفه قرار گرفت و ائمه جور، پيروانشان را به جهنم و «وادي بوار» وارد كردند. در اين صحنه، آن وجود مقدسي كه به ميدان آمد تا امت را از موت و مردگي نجات دهد و حجاب را از ولايت بردارد تا امت، به باطن توحيد راه يابند؛ وجود مقدس حضرت صديقه طاهره است.
حجاب بين ما و خداي متعال، گاهي از جنس حجاب هاي ظلماني اولياي طاغوت و ظلمات ائمه جور است. اين ظلمات، قبل از عالم دنيا بوده است، در عالم دنيا هم هست و بعد از آن نيز وجود خواهد داشت. چنان كه نسبت به عالم قبل از دنيا، در روايات آمده است: ظلماتي در عالم ملائكه پديدار شد كه با تجلي نور حضرت زهرا رخت بربست و عالم ملائكه، با اين تجلي، از آن ظلمت رها شد و همين مطلب از علل تسميه حضرت صديقه طاهره به «زهرا» است. در عالم بعد از اين دنيا نيز وادي جهنم، وادي ظلمات اصحاب ثقيفه است و كسي بدون امام نمي تواند از اين ظلمات خارج شود.
همه شرور از اين ظلمات برمي خيزد. گناهان نيز اگر موجب ظلمتند، چون از وادي ولايت آنها نشأت مي گيرند. همان طور كه حرام و فاحشه، در بطن قرآن، به ولايت اولياي جور تفسير شده است. اگر در اثر گناه، قلب تاريك مي شود؛ تاريكي ائمه جور است كه در قلب سرايت مي كند. توبه نيز تلقي حقيقت ولايت است؛ همان طور كه هر گناهي خروج از وادي ولايت است. فلذا انسان بعد از هر گناهي بايد عهد ولايت را تجديد كند. وادي گناه، حتي اگر در حد يك صغيره باشد، وادي ظلمات ولايت اولياي كفر است. بدون ولايت امام، انسان وارد وادي توحيد نمي شود و بدون اخلاص در اين ولايت، انسان نمي تواند به كمال توحيد و لقاء برسد.
هدايت همه عوالم با نور حضرت حق است. مثل اين نور، شخص نبي اكرم هستند. اين مثَل، همانند چراغداني است كه به قلب نبي اكرم و شخص حضرت زهرا تفسير شده است. اين مثل نور در بيوت خاصي تنزل پيدا كرده و تنزل آن نيز سير خاصي داشته كه در روايات ذكر شده است. اين سير در زيارت جامعه كبيره، در سه مرحله ذكر شده است. مرحله اول همان است كه مي فرمايد«ان ارواحكم و نوركم و طينتكم واحده» در مرحله دوم، اين ارواح، در جسم نوري خلق شدند و به ملائكه توحيد را تعليم مي دادند. و مرحله سوم نيز مقام تنزل اين انوار در بيت النور است. راه دست يابي ما به اين بيت النور نيز صلوات بر نبي اكرم و اهل بيت ايشان است. از برخي روايات استفاده مي شود فضيلت اين صلوات، از سجده ملائكه بر آدم بيشتر است، چرا كه حقيقت آن، اعتراف به مقامات معصومين است و همه طهارت در اين اقرار است.
سير در وادي نور از اين بيوت آغاز مي شود. اگر از وادي ظلمات خارج شديم، سير در وادي نور آغاز مي شود تا به معدن عظمت برسيم. كسي نمي تواند بي حجاب، خداي متعال را درك كند. ما تنها مي توانيم به مثَل ها برسيم. كمال معرفت اين است كه انسان حقيقت معرفت را از مثَل نور دريافت كند و اين همان اوج مقام انبيا است. چنان كه در ابتداي زيارت¬نامه حضرت صديقه طاهره آمده است، سير در وادي نور تا رسيدن به مقام طهارت، با عهد حضرت زهرا است. بلاي ايشان، بلاي شفاعت است. تصديق حضرت در بلاي وارده بر ايشان، موجب مي شود تا ما به واسطه ايشان به ولايت متصل شويم. اگر فرد و يا جامعه اي ملحق به وادي ولايت شد، به طهارت و توحيد مي رسد.