دنیایتان لغزنده است….

دنیایتان لغزنده است… زنجیر چرخ تقوا همراهتان هست؟!!!

انّه لتذکره للمتقین ( 48 سوره ی مبارکه ی حاقه)
قطعا این قرآن تذکره ای برای متقین است.
تقوا یعنی چه؟
همیشه وقتی قرار بود به صورت ملموس بفهمم تقوا یعنی چه! یادم به قصه ی لباس سفید پوشیدن و وسط لجنزار راه رفتن می افتاد….
شاید دیگر باید مثالم عوض می شد،
برف های دیشب یخ زده بود، و همه جا برف بود و برف بود و برف
و آدم هایی که صبح زود باید هر کدام به مقصدشان می رسیدند.
لحظه ی جالبی بود، هر کسی فقط جلوی پای خودش را نگاه می کرد، هر کسی آرام آرام پایش را محکم می کرد، نگاه کسی دیگر به مغازه های مسیر نبود، هر کسی بود و قدم های خودش

آنجا کسی لیز خورد؟ او افتاد؟
کسی به او نخندید…. هر کسی سعی می کرد دقیق تر راه برود، و دقیق تر جای پایش را محکم کند….

و آن رزق صبحانه ی حضرت رضا چقدر چسبید، معنای جدیدی از تقوا…

و حالا ماییم و سوره ی حاقّه …
سوره ای که اولش دارد می گوید، ثمود لیز خورد، عاد افتاد ( مثل نخل توخالی)، فرعون پیمانه اش سر رفت و قوم نوح را آب برد.
سوره را می خوانی و به آخرش میرسی، سوره می گوید: و انه لتذکره للمتقین.
و قطعا این قرآن تذکره ای برای متقین است…
آن وقت بود که به خودم گفتم:
آیا حواسم هست که قرار است قرآن را بگیریم و قدم هایمان محکم تر شود؟
حواسم هست که مثل خیلی های دیگر لیز نخورم؟
هم باشگاهی های عزیز
دنیا لغزنده است… با خودتان زنجیر چرخ دارید؟ اگر لیز خوردید امداد جاده ای ای سراغ دارید که از او راه چاره را بخواهید؟!