مُحَمَّد وَ آلِهِ الاَْئِمَّةِ، يَنابيعِ الْحِكْمَةِ، وَ اُولِى النِّعْمَةِ، وَمَعادِنِ الْعِصْمَةِ،
محمّد و آلش آن پيشوايانى كه سرچشمه هاى حكمت و ولى نعمت و معادن عصمتند و
وَاْعصِمْنى بِهِمْ مِنْ كُلِّ سُوء، وَلا تَاْخُذْنى عَلى غِرَّة وَ لا عَلى غَفْلَة، وَ لا
بوسيله ايشان مرا از هر بدى محافظت فرما و مگير مرا در حال غرور و نه در حال غفلت و بى خبرى و
تَجْعَلْ عَواقِبَ اَعْمالى حَسْرَةً، وَ ارْضَ عَنّى، فَاِنَّ مَغْفِرَتَكَ لِلظّالِمينَ
قرار مده پايان كارهايم را حسرت و افسوس و از من راضى شو كه راستى آمرزشت مخصوص ستمكاران است و
وَاَنـَا مِنَ الظّالِمينَ، اَللّـهُمَّ اغْفِرْ لى ما لا يَضُرُّكَ، و اَعْطِنى ما لا يَنْقُصُكَ،
من نيز از ستمكارانم خدايا بيامرز از من آنچه را زيان به تو نزند و عطا كن به من آنچه تو را كم نيايد
فَاِنَّكَ الْوَسيعُ رَحْمَتُهُ، اَلْبَديعُ حِكْمَتُهُ، وَ اَعْطِنِى السَّعَةَ وَ الدَّعَةَ، وَ الاَْمْنَ
زيرا كه رحمت تو وسيع و فرزانگيت تازه و جديد است و عطا كن به من وسعت و فراخى و امنيّت
وَ الصِّحَّةَ، وَ الْبُخُوعَ وَ الْقُنُوعَ، وَ الشُّكْرَ وَ الْمُعافاةَ، وَ التَّقْوى وَ الصَّبْرَ،
و سلامتى و فروتنى و قناعت و سپاسگزارى و تندرستى و پرهيزكارى و شكيبايى و
وَالصِّدْقَ عَلَيْكَ وَ عَلى اَوْلِيآئِكَ، وَ الْيُسْرَ وَ الشُّكْرَ، وَ اعْمُمْ بِذلِكَ يا رَبِّ
راستى (و درستى) نسبت به تو و نسبت به دوستانت و آسانى و شكر و در اينها كه گفتم و با من شريك ساز پروردگار من
اَهْلى وَ وُلْدى وَ اِخْوانى فيكَ، وَ مَنْ اَحْبَبْتُ وَ اَحَبَّنى، وَ وَلَدْتُ وَ وَلَدَنى،
خانواده و فرزندان و برادران دينى مرا و كسانى را كه من دوست دارم يا آنان مرا دوست دارند و فرزندان آينده و پدران گذشته من
مِنَ الْمُسْلِمينَ وَ الْمُؤْمِنينَ يا رَبَّ الْعالَمينَ.
از مسلمانان و مؤمنين اى پروردگار جهانيان.
در حديث آمده است كه اين دعا، بعد از هشت ركعت نماز شب و پيش از نماز وتر است. آنگاه سه ركعت وتر (دو ركعت نماز شفع و يك ركعت نماز وتر) را بجا مى آورى پس از سلام، در همان حالت نشسته
مى خوانى:
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى لا تَنْفَدُ خَزآئِنُهُ، وَ لا يَخافُ آمِنُهُ، رَبِّ اِنِ ارْتَكَبْتُ
ستايش آن خدايى را سزاست كه خزينه هايش پايان نپذيرد و هر كه در امان او بود هراس ندارد پررودگارا اگر من دست به
الْمَعاصِىَ فَذلِكَ ثِقَةٌ مِنّى بِكَرَمِكَ، اِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِكَ، وَتَعْفُو
نافرمانى زدم اين بخاطر آن اطمينانى بود كه به كرم تو داشتم براستى كه تو از بندگانت
عَنْ سَيِّئاتِهِمْ، وَ تَغْفِرُ الزَّلَلَ، وَ اِنَّكَ مُجيبٌ لِداعيكَ وَ مِنْهُ قَريبٌ، وَ اَنـَا
توبه شان را مى پذيرى و از گناهانشان درگذرى و لغزشهاشان بيامرزى و براستى كه تو خواننده ات را پاسخ دهى و به او نزديكى و من
تائِبٌ اِلَيْكَ مِنَ الْخَطايا، وَ راغِبٌ اِلَيْكَ فى تَوْفيرِ حَظّى مِنَ الْعَطايا، يا
بسوى تو از گناهان توبه كنم و ميل دارم از درگاهت كه بهره ام را از عطاهاى خويش فراوان گردانى
خالِقَ الْبَرايا، يا مُنْقِذى مِنْ كُلِّ شَديدَة، يا مُجيرى مِنْ كُلِّ مَحْذُور، وَفِّرْ
اى آفريننده خلايق اى نجات دهنده من از هر سختى اى پناه ده من از هر خطر و چيز ترسناك خدايا نشاط و خوشحاليم را
عَلَىَّ السُّرُورَ، وَ اكْفِنى شَرَّ عَواقِبِ الاُْمُورِ، فَاَنْتَ اللهُ عَلى نَعْمآئِكَ
فراوان گردان و از شر پايان هر كار نگاهم دارد كه براستى اى خدا تو بر نعمتها