بعضی چیزها هست که یک اتفاق در زندگی نیست..همه زندگی است..یعنی اسلام می خواهد آنها در یک جهان ایده آلی همه زندگی ما آن کار… آن اتفاق باشد… مثلا نماز… نماز البته برای خیلی از ما یک کار است که انجام می دهیم و تمام می شود… اما چشم انداز “الَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلاَتِهِمْ دَائِمُونَ” هست… یا مثلا زیارت… یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلى رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقِیهِ (هان اى انسان! راستى که تو با رنج و تلاش بسیارى به سوى پروردگارت پیش مى روى و او را دیدار خواهى نمود. انشقاق6) و “الیه المصیر” های قرآن که انگار می گوید همه زندگی تلاشی برای شدن “صیرورت” است و همه سختی راه به خوشی آخرش که “فملاقیه” است می ارزد….
چهار آیه از ریشه مشی در قرآن را به همه روندگان باشگاه قرآنی نور تقدیم میکنم.
و عبادالرحمان الذین یمشون علی الارض هونا (فرقان63)… باید اهل (پیاده رفتن، قدم برداشتن) سبکبارانه بود و… اقصد فی مشیک (لقمان19) در راه رفتن میانه روی کرد… و برای رفتن نور داشت… يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِکُمْ کِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يَجْعَلْ لَکُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ (28حدید) اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، تقوا پیشه کنید و به پيامبر او بگرويد تا از رحمت خويش شما را دو بهره عطا كند و براى شما نورى قرار دهد كه با آن راه سپريد و بر شما ببخشايد، و خدا آمرزنده مهربان است. أَ فَمَنْ يَمْشي مُکِبًّا عَلي وَجْهِهِ أَهْدي أَمَّنْ يَمْشي سَوِيًّا عَلي صِراطٍ مُسْتَقيمٍ (ملک22) پس آيا آن كس كه نگونسار راه مى‌پيمايد هدايت يافته تر است يا آن كس كه ايستاده بر راه راست مى‌رود؟