صرف نظر از اینکه این آیه چه شان نزولی دارد و به علت پراکندگی قلبها در چه گروهی اشاره میکند یکی از علل پراکندگی قلبها بی عقلی است یا عقل نورزیدن!
أَفَلَمْ يَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَكِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ – 46 حج
آیا در زمین گردش نكردند تا صاحب دلهایى شوند كه با آن عقل بورزند یا گوشهایى كه با آن بشنوند؟ در حقیقت چشمها كور نمىشود، و لیكن دلهایى كه در سینههاست كور مىشود.
قلبها برای اینکه دور هم جمع بشوند اول باید هم را ببینند و برای اینکه هم را ببینند باید کور نباشند! بعد که هم را دیدند باید عقلشان برسد که در وفای به یک عهدی…
یک کار خوب که باید در موردش به صورت هدفمند مشارکت و تعاون کنیم سفر رفتن است… سفر تنها مستحبی است که خدا واجب نماز را در آن کم کرده و واجب روزه را به تاخیر انداخته… باید مثلا تعاونی “نور” سیر راه بیندازیم… به هم برای سفر فکر و پیشنهاد بدهیم، برنامه عقل فعال کنِ “دل” پذیر بدهیم… قرض الحسنه بدهیم…
دعوت می‌کنم از همه اهالی باشگاه عزیز و محترم نور که سایر راه‌های عقل ورزیدن را هم با یکدیگر به مشارکت بگذارند…
سه- این سوره حشر عزیز و نازنین و پر ابهت و پر کلید واژه کلا خیلی پر از نشانه‌های اجتماع قلوب است.
وَالَّذِینَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِیمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
و [نیز] كسانى كه قبل از [مهاجران] در [مدینه] جاى گرفته و ایمان آوردهاند هر كس را كه به سوى آنان كوچ كرده دوست دارند و نسبت به آنچه به ایشان داده شده است در دلهای‌شان حسدى نمىیابند و هر چند در خودشان احتیاجى [مبرم] باشد، آنها را بر خودشان مقدّم مىدارند. و هر كس از شح نفس خود مصون ماند، ایشانند كه رستگارانند.
وَالَّذِینَ جَاؤُوا مِن بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالْإِیمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ
كسانى (از مؤمنان) كه پس از آنها (پس از مهاجرین و انصار) آمدند مىگویند: پروردگارا، بر ما و آن برادران ما كه در ایمان از ما پیشى گرفتند ببخشاى، و در دلهاى ما غل ( كینه، ناخالصی..؟) نسبت به كسانى كه ایمان آوردهاند قرار مده، پروردگارا، بىتردید تو بسیار رئوف و مهربانى.
یک تفسیر دوست داشتنی و جمع و جور از این سوره را می‌توانید اینجا ببینید.
چهار- می‌خواستم دعوت عیدانه کنم به حفظ سوره حشر و حفظ سور مسبحات در ماه مبارک رمضان…
آنها که اهل عیدی دادن و عیدی گرفتن هستند قدر این عیدی عاشقانه را می‌دانند… روی این عیدی را می‌توانید با هرکار خوبی به دلخواه تزیین کنید یا کنارش یک دسته گل که هنوز به آب نداده‌اید بگذارید..
امام باقر علیه السلام فرموده‌اند: “من قراء المسبحات کلها قبل اَن ینام لم یمت حتی یدرک القائم و اِن مات کان فی جوار محمد النبی صلی الله علیه و آله وسلم”.
هر کس سور مسبحات[۲] را قبل از خواب قرائت کند نمیمیرد تا حضرت قائم علیه السلام را درک کند و اگر بمیرد در کنار رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم خواهد بود.
هر گاه امام باقر علیه السلام نماز جمعه می‌خواند آخرین سخنش در خطبه نماز همین بود و به دنبال آن چنین دعا می‌کرد: «اللهم اجعلنا ممن یذکر فتنفعه الذکری؛ خداوندا ما را از کسانى قرار ده که اندرزها را می‌شنوند و به حالشان مفید است» سپس از منبر فرود می آمد.
پنج- بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست…
[۱] بحار الأنوار ، ج۵۳ ، ص۱۷۷ و الإحتجاج ، ج۲ ، ص ۴۹۹
[۲] در این که سور مسبحات کدام سوره ها میباشد، اختلافاتی وجود دارد. اقوال مختلف در این مورد به شرح زیر است:
الف- هفت سوره اسراء، حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن و اعلی
افرادی که قائل به این نظر هستند همه سوره هایی که با یکی از مشتقات ریشه (س ب ح) آغاز می شود را جزء سور مسبحات می دانند.
ب- شش سوره حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن و اعلی
مرحوم آیت الله سيد علی قاضی رحمه الله طبق نقل شاگردشان علامه طباطبائى ره به شاگردان توصيه مي نمودند مسبحاتست را هر شب تلاوت کنند. و علامه طباطبائی می فرمایند ما به ایشان عرضه داشتیم که در خبر مسبحات خمس است كه سوره اعلى را ندارد ولی ايشان با وجود اين، سخت مصر بودند كه مسبحاتست قرائت شود زيرا خودش هم چيزهايى ميدانست كه از اساتيد سينه بسينه اخذ كردهبود.
آية الله جوادی آملی نیز از مسبحات ششگانه نام می برد.
ج- پنج سوره حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن
عده ای تنها پنج سوره ای که با “سَبَّحَ، یُسَبِّحُ ” آغاز می شود، مسبحات دانسته، سوره اسراء که با مصدر “سبحان” و سوره اعلی که با فعل امر “سبِّح” آغاز می شود را جزء مسبحات نمی دانند.
مرآة العقول از شیخ طوسی در تهذیب نقل می کند که مسبحات سوره هائی هستند که با “سبح یا یسبح” آغاز می شوند.
بسیاری از تفاسير نیز این پنج سوره را مسبحات خوانده اند.
…..
http://wiki.ahlolbait.com/مسبحات