بسم الله

وَلَا یَحُضُّ عَلَی طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿الحاقه: ٣٤﴾

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَی طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿الفجر: ١٨﴾

 وَلَا یَحُضُّ عَلَی طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿الماعون: ٣﴾

در جستجوی تحضیض می­خوانیم: حَضَّضَ‏- تَحْضِيضاً [حضّ‏]هُ على الأمر: او را بر آن امر وادار كرد، تشويق و ترغيب كرد

می فرماید نه تنها باید خودت به اطعام مسکین بپردازی، بلکه باید تحضیض داشته باشی افکار عمومی را متوجه مسکین­ها بکنی. قرآن علیه جامعه ای که نمازخوان است، اما مسکین برای او مهم نیست فریاد می­زند.

در قرآن اطعام از كارهاى پروردگار شمرده شده است: «…‌و هُوَ يُطعِمُ و لايُطعَمُ» (سوره انعام/14) ترك اطعام و حتى تشويق‌ نكردن به آن در كنار بى‌ايمانى به خدا قرار گرفته است: «اِنَّهُ كانَ لايُؤمِنُ بِاللّهِ العَظيم  و‌لا‌يَحُضُّ عَلى طَعامِ‌المِسكين» (حاقّه/ 33‌ـ‌34)

اطعام مسکین شرط عبور از گردنه عقبه ” فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَهَ ﴿١١﴾ وَمَا اَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَهُ ﴿١٢﴾ فَکُّ رَقَبَهٍ ﴿١٣﴾ اَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ ﴿١٤﴾ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَهٍ ﴿١٥﴾اَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَهٍ ﴿البلد: ١٦﴾” و عادت ابرار  “وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَیٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَاَسِیرًا ﴿الانسان: ٨﴾” و اعتنا نکردن به آن دلیل جهنمی شدن است “وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿المدثر: ٤٤﴾” و در آيات 16‌ـ‌18 سوره فجر سختى معيشت را پيامد ترك اطعام يتيمان و مساكين برشمرده است.

پ.ن.1. در روایتى «محمّد بن مسلم» از امام صادق علیه السلام یا امام باقر علیه السلام نقل کرده: از آن حضرت درباره فقیر و مسکین سؤال کردند، فرمود: الْفَقِیرُ الَّذِی لایَسْأَلُ وَ الْمِسْکِینُ الَّذِی هُوَ أَجْهَدُ مِنْهُ الَّذِی یَسْأَلُ: «فقیر کسى است که سؤال نمى کند، و مسکین حالش از او سخت تر است، و کسى است که از مردم سؤال و تقاضا مى کند». «مسکین» است که، از ماده «سکون» گرفته شده، گویا چنین کسى بر اثر شدت فقر، ساکن و زمین گیر شده است. این روایت با آنچه در سوره «بقره» آیه 273 در تعریف «فقیر»  دیده مى­شود نیز سازگار است: لِلْفُقَراءِ الَّذینَ أُحْصِرُوا فی سَبیلِ اللّهِ لایَسْتَطیعُونَ ضَرْباً فِی الأَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ: انفاق براى فقیرانى است که، در راه خدا گرفتار شده اند، و آن چنان ظاهر خویش را حفظ مى­کنند که، جاهل از شدت عفت نفس آنان، چنین مى­پندارد غنى و بى­نیازند.

پ.ن.2. برنامه باشگاه برای اطعام و تحضیض اطعام چیست؟

فهرست مطالب