ابراهیم خلیل علیه السلام چون می خواست چیزی بخورد، یک یا دو میل می رفت تا کسی را بیابد که با او غذا بخورد و او را «پدر مهمانان» لقب دادند. از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پرسیدند: حج مقبول چیست؟ فرمود: اطعام طعام و خوبی کلام. و فرمود: هر که سه نفر مسلمان را طعام دهد خداوند او را از سه بهشت در ملکوت آسمان ها اطعام خواهد کرد. فردوس، و بهشت عدن و درخت طوبی که در بهشت عدن روئیده و خداوند به دست( لطف ) خود آن را کاشتهاست. امام صادق علیه السلام فرمود: هر که مؤمنی را سیر کند بهشت بر او واجب است و فرمود: هر که مؤمنی را اطعام کند تا سیر شود هیچ یک از خلق خدا نمی داند بزرگی اجر او در آخرت چه قدر است، نه فرشته ای مقرب و نه پیامبری مرسل و تنها خدای ربّ العالمین می داند.
از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله پرسیدند: ایمان چیست؟ فرمود: اطعام کردن و ِاشکار سلام گفتن و فرمود: در بهشت غرفه هایی است که درون آن ها از بیرون و بیرون آن ها از درون دیده می شود. کسانی از امت من در آن ها جای می گیرند که نیکو سخن گویند و اطعام طعام کنند و سلام را بلند ادا نمایند، و شب هنگام که مردم در خوابند نماز گزارند و نیزفرمود: از محبوب ترین اعمال در پیشگاه خدای تعالی: سیر کردن مؤمن گرسنه و رهایی بخشیدن او از رنج و اندوه او و اداء قرض اوست وفرمود: خداوند، اطعام در راه خدا را دوست دارد و کسی را که در راه خدا اطعام می کند دوست دارد و ورود برکت در خانه وی از فرو رفتن کارد در کوهان شتر سریع تر است و فرمود: بهترین شما کسی است که اطعام کند و فرمود: هر که برادر مؤمن خود را طعام دهد تا سیر شود و آب دهد تاسیراب شود خداوند او را به اندازه هفت خندق، که فاصله هر دو خندق، پانصد سال راه باشد، از جهنم دور کند.
در خبر است که: خدای تعالی در قیامت به بنده خود گوید: فرزند آدم! ترسیدی و مرا اطعام نکردی. بنده گوید: خداوندا! چگونه تو را که ربّ العالمین هستی اطعام می کردم؟ می فرماید: برادرت گرسنه بود و سیرش نکردی، که اگر او را اطعام می کردی مرا اطعام کرده بودی و فرمود: هر که مؤمن تشنه ای را سیراب کند، خداوند او را از رحیق مختوم (شراب سر به مهر بهشتی) بنوشاند.
فرمود: هر که مؤمنی را از جایی که در دسترس اوست شربت آبی بنوشاند، خداوند او را به هر شربت آبی هفتاد هزار حسنه می دهد و اگر از جایی که آب در دسترس نیست آب دهد مثل این است که ده برده از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است.