بسم الله الرحمن الرحیم
گاهی اوقات ، فکر می کنیم در همه امکانات به ما باز شده و برخی را می بینیم که امکانات شان کمتر از ما است. اما اخلاق شان، جوانمردی شان بیش از ما.
فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْءٍ حَتَّی إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَهً فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ
سوره انعام، آیه ۴۴
پس چون آنچه را که بدان یادآوری شده بودند فراموش نمودند درهای همه چیز را ( از نعمت های دنیا برای استدراج و تکمیل آزمایش ) بر روی آنها گشودیم تا چون به آنچه داده شدند خوشحال گشتند و دل بستند به ناگاه به کیفرشان گرفتیم پس یکباره وامانده و نومید شدند.
*
خودم را عرض می کنم ، شاید در این زندگی خشن ماشینی، مشمول این آیه شده باشم!