السلام ای ضحی عالم ۱ …………یتیم دقّ الباب می کند!
این حسّ خوبی است ؛ اگر بدانی که در برخی سوره ها خداوند چقدر جانانه بنده هایش را به پیامبر می سپرد. ۲
این حسّ خوبی است؛ اگر بدانی پیامبر هم بی چون و چرا مطیع ذره ذره اوامر خداوند است.
و خوب تر، اگر دریابی؛ که پیامبر بعد از خودش زمین را از ” چون خودش ” خالی نگذاشته است.
و امّا قصه ی یتیمی من و ما!
یتیم نوازی سیستم خاص خودش را می خواهد، سیستمی سرشار از کرامت و” پرِ قو” ۳ ….
یتیم ” همیشه بودن ” می خواهد…
با یتیم باید “بود” تا او به کمال و بلوغش برسد.
یتیم عزّتمندی می خواهد…. او همه چیز (توان ها و امکانات) دارد، فقط …
فقط کسی را می خواهد که دلش به او قرص شود و چشمش به او باشد.
یتیم پناهی می خواهد تا راه رفتن بیاموزد. ۴
اینک با آن همه حسّ خوب و این یتیمی…. با قلبی پر از یقین…. به درگاه شمس الشموس ، یگانه ضحی ی کشورمان و ولی نعمتمان می رویم.
چون یتیمی ( که در پی ولیّ است) زانو می زنیم؛ و می گوییم:
سلام بر شما که از خاندان کرامتید؛
و عادتکم الاحسان و سجیّتکم الکرم
********** آقا می شود؛ هوای ما یتیمان جامانده از اماممان را بیشتر تر داشته باشید. ۵ **********************
پ. ن: یقین داشته باشیم که امام رضا جان خوب سوره ضحی می دانند.

 


۱ . وَالضُّحَى (۱) وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى (۲) مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى (۳) وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى (۴) وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى (۵) ضحی
۲ . فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (۹) وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (۱۰) وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (۱۱) ضحی
۳ . کلا بل لا تکرمون الیتیم. ۱۷ سوره ی فجر.
۴ . أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوَى (۶) ضحی
۵ . امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند : شدیدتر از یتیمی یتیم جداشده از پدر، یتیمی است که از امامش جدا شده‌است و بر وصول به او توانایی ندارد، و نمی‌داند که حکمش در آنچه از شرایع دینی که به آن مبتلاست، کدام است. هان هر آن کس از شیعیان ما که عالم به علوم ماست، این فردی که جاهل به شریعت ما و جداشده از مشاهده ماست یتیمی در آغوش اوست، هان هر آن کس که او را هدایت نماید و راهنمایی کند و شریعت ما را به او بیاموزد در رفیق اعلی همراه ماست. پدرم این حدیث را از پدرانش از رسول خدا صلوات علیهم اجمعین برای من نقل فرمود. التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، ص: ۳۳۸

فهرست مطالب